บทสัมภาษณ์คังแดเนียล Grazia Korea พฤษภาคม 2020

บทสัมภาษณ์คังแดเนียล จากนิตยสาร GRAZIA Korea ฉบับเดือนพฤษภาคม 2020 ‘DANIEL NEXT DOOR’

Q: การทำกิจกรรมในอัลบั้ม ‘CYAN’ ที่ได้แสดงให้เห็นด้านที่หลากหลายมากกว่าครั้งไหน ๆ ก็ได้สิ้นสุดลงแล้ว ตอนนี้รู้สึกอย่างไรบ้าง?

A: ที่จริงแล้ว มากกว่าที่จะรู้สึกว่ามีสิ่งที่ต้องทำอีกมากในอนาคต ก่อนอื่นเลยผมรู้สึกเหมือนกับ ‘หน้าแรกจบลงแล้ว’ อะไรแบบนั้นนะ แล้วก็ยังรู้สึกตื่นเต้นอยู่เสมอเลยครับ

Q: สิ้นสุดกิจกรรมแล้ว อะไรที่อยากทำมากที่สุด?

A: ออกกำลังกายครับ ช่วงที่ทำกิจกรรมผมไม่ได้ออกกำลังเลย ก็เลยอยากออกกำลังมากเลยครับ เวลาที่ออกกำลังผมรู้สึกเหมือนว่าได้จัดระเบียบสมองที่เต็มไปด้วยความคิดมากมาย มันจำเป็นมากสำหรับผมครับ

Q: ต่างจากอัลบั้มโซโล่แรก ‘color on me’ ที่ใช้เวลาเตรียมตัวเพียงแค่หนึ่งเดือน มินิอัลบั้มนี้ใช้เวลาในการผลิตค่อนข้างนานเลย ดูเหมือนจะมีจุดที่เปลี่ยนไป มีอะไรที่แตกต่างกันบ้าง?

A: ถึงจะมีส่วนที่ต่างกันอยู่หลายอย่าง แต่ถ้าให้เลือกมาหนึ่งอย่าง คิดว่าการจัดระเบียบในเพลงที่ผมอยากแสดงออกทำออกมาได้ดีครับ ในส่วนของการผลิตโซโล่อัลบั้มแรก เรามีข้อจำกัดเรื่องเวลาจึงใช้โปรดิวเซอร์เพียงท่านเดียวในการผลิตเพลง แต่ในอัลบั้มนี้เรามีเวลาในส่วนการเขียนเพลงมาก ผมคิดว่าเราจึงได้ความหลากหลายมากขึ้นอีกครับ

Q: ถ้าเป็นคังแดเนียล ก็เป็นศิลปินที่ทำให้นึกถึงเพลงที่ให้ความรู้สึกดุดัน และการแสดงที่เต็มไปด้วยพลัง แต่ว่าตั้งแต่เพลงไตเติ้ลโซโล่แรก ‘What Are You Up To’ หรือเพลงไตเติ้ลในอัลบั้มนี้ ‘2U’ ก็เป็นเพลงที่ค่อนไปทาง Easy-listening และเน้นจังหวะ มีเหตุผลอะไรเป็นพิเศษไหม?

A: อย่างแรก เมื่อก่อนผมเองก็คิดว่าตัวเองเป็นแบบนั้นครับ ฮ่าฮ่า แต่ว่ามีความรู้สึกที่อยากจะค่อย ๆ สร้างไปมากกว่าครับ มากกว่าที่จะคิดว่า ถ้าแสดงด้านที่แข็งแรงให้เห็นตั้งแต่แรกแล้วต่อไปจะแสดงอะไร ผมอยากเปิดเผยจุดแข็งที่ผมสามารถทำได้ไปทีละนิด ๆ ครับ และแทนที่จะพูดว่าทำเพลง Easy-listening เพราะว่ามันง่าย ผมอยากค่อย ๆ สร้างความตื่นเต้นอะไรแบบนั้นครับ ผมอยากจะให้ตัวเองไม่มีส่วนที่บกพร่องทั้งในด้านดนตรี และในด้านทักษะการร้อง ผมมองส่วนนี้เป็นขั้นตอนในการขัดเกลาครับ

Q: ‘CYAN’ เป็นอัลบั้มแรกที่เป็นการเปิดฉากซีรีส์ไตรภาค ‘color’ อยากแสดงอะไรออกมาให้เห็น?

A: เพราะเป็นอัลบั้มที่ออกมาตามหลังการหยุดพักไปชั่วคราว จึงอยากให้ฟังเพลงของผมแล้วสนุกไปด้วยอย่างสบาย ๆ ครับ มันเป็นความรู้สึกที่ว่า แค่ประโยคว่า ‘เพลงดีจังเลยนะ’ ก็ถือว่าอัลบั้มนี้บรรลุจุดประสงค์ของมันแล้วครับ

Q: แต่ที่แน่นอนก็คือแค่ดูการแสดงก็ดูเหมือนว่าตัวคุณเองก็สนุกไปกับมันด้วย

A: ใช่แล้วครับ อัลบั้มนี้ไม่ได้มีความรู้สึกที่ว่าปล่อยออกมาเพื่อที่จะมอบพลังให้ แค่ผมเองที่อยากจะทำมันอย่างสนุกครับ

Q: และที่ต่างออกไปในอัลบั้มนี้อีกอย่างหนึ่งก็คือดูเหมือนว่าเสียงจะพัฒนาขึ้นไปอีกขั้น

A: พัฒนาขึ้นเยอะเลยครับ (หัวเราะ) ‘2U’ เป็นเพลงที่อัดเมื่อฤดูหนาวปีที่แล้ว ถ้าให้พูดตรง ๆ มาฟังตอนนี้ก็ยังมีจุดที่รู้สึกเสียดายอยู่บ้างครับ ในทางตรงข้าม อย่างเพลง ‘Interview’ หรือ ‘Jealous’ แน่นอนเลยว่าดีขึ้นครับ ระดับที่ว่า ตอนนี้ที่แม้ว่าผมจะมีความต้องการในการค้นหาสีสันเฉพาะตัวของตัวเองอยู่ ผมก็ยังคิดว่ามันโอเคนะครับ

Q: โดยส่วนตัวแล้ว มีเสียงสไตล์ไหนที่คุณต้องการจะเป็นแบบนั้นไหม?

A: ไม่มีสไตล์ไหนเป็นพิเศษหรอกครับ ผมเป็นพวกที่ชอบนักดนตรีหลากหลายสไตล์แบบไม่เลือกยุคสมัย ผมชอบฟังเพลงของนักร้อง Soul อย่าง Bing Crosby หรือ James Brown แต่ว่าการแสดงของผมมันเป็นแบบนั้นไม่ได้นี่ครับ แนวเพลงที่ผมอยากทำก็ต่างออกไปเช่นกัน แทนที่จะฝึกให้สำเร็จไปในสี (สไตล์) เดียว ผมคิดว่าถ้าผมลองฝึกอย่างขยันขันแข็งดู ก็น่าจะทำมันออกมาได้อย่างเป็นธรรมชาตินะครับ

Q: ถ้าให้ประเมินตัวเองในการทำกิจกรรม ‘CYAN’

A: มีส่วนที่น่าเสียดายอยู่พอสมควรเลยครับ ไม่ว่าอย่างไร มุมมองของผู้ที่รับชม รับฟัง ก็ต้องต่างจากที่ผมมองใช่ไหมล่ะครับ ตั้งแต่เมื่อก่อนแล้ว ผมมีนิสัยแบบว่า แม้จะสวมเสื้อผ้าตัวเดิมแต่ถ้ามีส่วนที่ผมไม่ชอบใจ ผมก็จะคอยมองมันทั้งวันแบบนั้น และยิ่งนี่เป็นผลงานของผม ผมก็ยิ่งเป็นมากกว่าเดิมอีกครับ แต่ถึงอย่างนั้นในระหว่างที่ทำกิจกรรมครั้งนี้ก็มีสิ่งหนึ่งที่ผมภูมิใจ คือเรื่องที่ว่าเป็นเวลานานมากแล้วจริงๆ ที่ไม่มีนักร้องเดี่ยวในประเทศทำเพลงมาในสไตล์นี้ครับ ผมได้ลองท้าทายสไตล์ใหม่ ๆ และการที่คนที่เติมแต่งการแสดงนั้นร่วมกันก็บอกว่าสนุกไปกับการแสดงนี้ ทำให้ผมรู้สึกขอบคุณมากครับ แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังมีความรู้สึกว่าต่อไปต้องทำให้ดีครับ

Q: อะไรที่อยากจะเติมลงในตอนต่อไปของไตรภาคต่อเนื่องของซีรีส์ ‘color’

A: ที่จริงซีรีส์ ‘color’ แทนที่จะบอกเล่าเรื่องราวเป็นเรื่อง ๆ ลงในแต่ละอัลบั้ม ผมมองเป็นเรื่องราวเดียวที่เชื่อมโยงกันในโปรเจกต์มากกว่า ผมจึงค่อย ๆ วางเรื่องราวเป็นไตรภาคต่อเนื่องข้างในความหมายใหญ่นั้นครับ เพราะว่านี่เป็นโปรเจกต์ที่เริ่มมาด้วยความตั้งใจอยากจะให้ร่วมในการเดินทางตามหาสีสันในอนาคตของผม และความต้องการที่จะแสดงให้เห็นการเดินทางนั้น เหมือนกับตามที่บอกเอาไว้เลย ถ้าได้เห็นคอนเซ็ปต์ที่หลากหลายและรับฟังเพลงแบบสบาย ๆ ด้วยความสนุกกันก็คงจะดีมากเลยครับ

Q: แสดงว่าจะได้เห็นด้านที่ต่างออกไปจาก ‘CYAN’ อีกด้วย

A: ‘CYAN’ สำหรับผมเป็นเพลงที่แปลกใหม่ทั้งนั้นเลย ในอัลบั้มต่อไปผมก็ตั้งใจจะบรรจุสิ่งที่ผมทำได้ดี และสิ่งแปลกใหม่ต่าง ๆ ลงไปด้วยครับ แน่นอนว่าจะต้องมีการเปลี่ยนบรรยากาศด้วย และในฐานะผู้ฟังก็คงจะสนุกไปด้วยครับ

Q: ยิ่งได้ฟังก็ยิ่งรู้สึกว่ามีความกระตือรือร้นในด้านดนตรีเต็มเปี่ยมเลย ความกระตือรือร้นนี้มีแรงผลักดันมาจากไหนกัน?

A: รู้สึกมากที่สุดตอนที่ได้ดูการแสดงของนักร้องท่านอื่นครับ อาจจะดูแปลกไปสักหน่อย แต่ว่าผมชอบที่จะได้รับการกระตุ้นครับ ผมชอบเวลาที่ผมเจอผู้คนที่ทำได้ดีกว่าผมนะครับ แต่ว่าผมจะไม่จบแค่ ‘เท่จังเลย’ แต่จะทำให้เกิดความคิดที่ว่า ‘ผมเองก็อยากทำให้ได้แบบนั้น’ ครับ สมัยที่ผมเต้นบีบอยก็เช่นกัน ‘เท่จังเลยนะ แต่ว่าผมก็ทำแบบนั้นได้เหมือนกัน’ ก็จะมีความคิดแบบนั้นครับ เวลาที่เกิดความคิดแบบนั้น เพราะว่าอยากจะไล่ให้ทัน อยากจะเทียบเคียงกับพวกเขาเหล่านั้นให้ได้ ผมก็ลงมือซ้อมทันทีเลย ผู้คนเหล่านั้นเป็นครูที่ดีมากสำหรับผมครับ

Q: คุณเองก็ได้ชื่อว่าเป็นนักเต้นที่เยี่ยมยอดคนหนึ่ง เวลาเต้นมีอะไรที่เป็นกฎเหล็กของตัวเอง หรือว่าสิ่งที่ทำเป็นประจำบ้างไหม?

A: ผมคิดว่าการจัดระเบียบไลน์เต้นเป็นเรื่องสำคัญเลยไม่ชอบให้การเคลื่อนไหวไม่เป็นระเบียบครับ คนที่ได้ดูผมเต้นความเร็ว 1.5 เท่าแล้วอาจจะเห็น นั่นเป็นสิ่งที่ผมเองรักษาไว้ตลอด เป็นกฎเหล็กของผมเองครับ อย่างเช่นจังหวะก้าว 3 จังหวะ ถ้าเวลามันกระชั้นแล้วก้าวแค่ 1.5 จังหวะ มันก็จะทำให้การแสดงดูเละไปหมดเลย ตั้งแต่เด็ก ๆ แล้วที่ผมไม่ชอบเต้นแบบนั้นครับ ท่าเต้นก็เป็นเหมือนการให้คำสัญญาระหว่างผมกับแดนเซอร์ทุกคน ถ้ามีใครสักคนบนเวทีไม่รักษาคำสัญญานั้นมันก็จะดูเด่นออกมาทันทีครับ ในคำสัญญานั้นแม้ว่ามันจะดีถ้าได้เพิ่มสีสันของตัวเองเพื่อปล่อยเสน่ห์ออกมา แต่ผมคิดว่าก็ต้องรักษาโครงของการเต้นไว้ให้ได้เช่นเดียวกันครับ

Q: ดูเหมือนว่ามาตรฐานความพอใจในตนเองของคุณจะสูง

A: แค่เพราะโลภมากเกินไปเลยแสดงออกให้ตัวเองดูแตกต่างอย่างเด่นชัด แบบนั้นมองดูแล้วไม่ดีครับเพราะมันจะดูออกชัดเจนเกินไป ผมจึงคิดว่าบาลานซ์เป็นเรื่องสำคัญ ตอนที่ผมได้รับชื่อเสียงจากโฟกัสแคมก็เช่นเดียวกัน ‘แม้ว่าไม่ได้ทำอะไรก็ยังสังเกตเห็น’ นั่นคือจุดหลักใช่ไหมล่ะครับ สิ่งที่ผมอยากจะเป็นให้ได้นั้นก็น่าจะเป็นช่วงเวลาที่ได้ส่องประกายไม่ใช่เหรอครับ

Q: เพราะว่าการจัดระเบียบการเต้นที่ไม่เหมือนใครเหล่านั้น ทำให้เป็นคังแดเนียลในตอนนี้

A: ครับ ตอนนั้นก็ส่องประกายอยู่บ้างครับ (หัวเราะ)

Q: คุณโด่งดังในฐานะคนติดบ้าน ในช่วงนี้ที่มีเวลาอยู่กับบ้านนาน ๆ ช่วยเปิดเผยทริคพิเศษที่ทำให้อยู่บ้านได้อย่างไม่เบื่อหน่อย

A: ส่วนตัวแล้ว ผมดูหนังเรื่อง Ready Player One จบไปอย่างสนุกเลยครับ และด้วยอิทธิพลจากหนังเรื่องนั้น ช่วงนี้เลยสนใจเล่น VR ครับ

Q: ถ้าอย่างนั้นที่ใช้เวลาไปกับมันมากที่สุดในช่วงนี้ก็น่าจะเป็น VR ใช่ไหม

A: ที่ใช้เวลาไปมากที่สุดก็คือการฝึกซ้อมครับ ถ้าเรียกการหาเสื้อผ้า คอนเซ็ปต์ ขั้นตอนการเตรียมการในสิ่งที่ผมต้องทำทั้งหมดว่าการฝึกซ้อม ก็นั่นแหละครับ

Q: ‘Hello Daniel’ ไปถ่ายทำที่พอร์ตแลนด์ สำหรับคุณถือเป็นทริปแบบไหน

A: เป็นช่วงเวลาในการต่อสู้กับตัวเองครับ ที่จริงในช่วงที่ถ่ายทำ เป็นช่วงที่การไปสถานที่ที่มีคนเยอะเป็นสิ่งที่ยากสำหรับผมครับ เพราะอย่างนั้นจริง ๆ แล้วในตอนถ่ายทำก็รู้สึกลำบากมากอยู่เหมือนกันครับ มีหยุดถ่ายกลางคันครั้งหนึ่งด้วย ถึงจะเป็นทริปท่องเที่ยวเพื่อปลอบโยนตัวผมเอง แต่ตอนนี้พอย้อนคิดดูก็เหมือนจะเป็นช่วงเวลาที่ทิ้งอะไรเอาไว้มากมายครับ

Q: มีที่ไหนในความทรงจำที่ชอบเป็นพิเศษไหม?

A: ตอนที่ไปดูวิวตอนกลางคืนดีมากเลยครับ ผมชอบดูดาวตั้งแต่เด็ก ๆ แล้ว เวลาที่ได้ดูดาวรู้สึกว่าได้จัดระเบียบความคิดไปด้วยครับ เพราะอย่างนั้นตอนที่อยู่ที่ปูซานผมเลยสนุกกับการดูดาว ที่พอร์ตแลนด์เองก็เห็นดาวชัดเหมือนกันครับ ในยูทูปมีวิธีถ่ายภาพทางช้างเผือกด้วยกล้องด้วยนะครับ ผมเลยลองทำตามดูแต่ว่าออกมาไม่รอดสักภาพเลยครับ (หัวเราะ)

Q: คังแดเนียลเป็นนักท่องเที่ยวแบบไหน?

A: ผมเป็นแบบที่ชอบเที่ยวคนเดียวครับ ตั้งแต่อยู่ป.3 ผมก็เริ่มไปไหนมาไหนคนเดียวแล้ว เคยไปเที่ยวอุลซานด้วยจักรยานด้วยครับ ตอนนั้นคุณพ่อคุณแม่เดินทางออกไปด้วยรถบัสระหว่างเมือง ผมก็ไปที่ท่ารถแล้วก็ซื้อตั๋วด้วยตัวเองเลย แต่ว่าตอนนี้โตแล้วก็ไม่ค่อยได้ออกไปไหนเท่าไหร่ครับ

Q: เสน่ห์ของการท่องเที่ยวคนเดียวคืออะไร?

A: อืม...ตั้งแต่เด็ก ๆ แล้ว การเข้าค่ายหรือว่าเรียนนอกสถานที่ ผมไม่ค่อยชอบการไปเที่ยวที่ต้องเข้าร่วมตามหน้าที่พวกนั้นเท่าไหร่ครับ ผมแค่อยากมองเหม่อออกไปข้างนอก เลยไม่ชอบการที่ต้องขยับไปตามตารางที่ถูกจัดไว้จริง ๆ เลยครับ นอกจากนั้นแล้วผมยังเป็นพวกคิดเยอะ เวลาไปเที่ยวคนเดียวก็จะมีบ่อยครั้งที่ตกอยู่ในห้วงความคิดของตัวเอง ชอบที่ไม่มีใครมาปลุกในช่วงเวลาแบบนั้นครับ ไม่ต้องไปตามใคร แค่ทำในสิ่งที่ผมอยากทำ นั่นเป็นข้อดีที่ใหญ่ที่สุดเลยครับ

Q: อยู่คนเดียวก็น่าจะมีช่วงที่รู้สึกเหงาบ้าง ถ้าเป็นแบบนั้นจะแก้ปัญหาอย่างไร

A: ถึงจะไม่ค่อยมีช่วงเวลาแบบนั้น แต่ถ้ามีผมก็จะพูดคุยกับคนในท้องถิ่นครับ นานมาแล้วผมได้ไปเที่ยวที่จอนลาโด ตอนนั้นได้ไปนั่งดื่มมักกอลลีกับพวกคุณปู่ด้วยครับ ฮ่าฮ่า

Q: ถ้าให้แพลนทริปต่อไป อยากไปที่ไหนแล้วก็ไปกับใคร

A: ที่จริงไปคนเดียวก็ไม่เลวนะครับ ถ้าให้ไปกับใครสักคนก็คงจะเป็นเพื่อน ๆ แดนเซอร์ ที่ขั้วโลกเหนือ ขั้วโลกใต้ อะไรแบบนั้นครับ ไปทักทายเพนกวิน ถึงจะอันตรายนิดหน่อยแต่ก็มีเสน่ห์ อยากไปเจอกับอะไรที่เห็นได้ใน National Geographic ดูครับ

Q: เคยบอกไว้ว่ากำลังตามหาความสุขเล็ก ๆ น้อย ๆ ไม่ทราบว่าตามหาเจอหรือยัง?

A: ก่อนอื่นเวลาเล่นเกม VR อยู่ที่บ้านก็นับเป็นความสุขเล็ก ๆ น้อย ๆ ครับ ตอนไปเที่ยวไม่ได้รับรู้เลยว่าผมชอบเล่นเกมมากแค่ไหน ช่วงเวลาตอนอยู่ที่พอร์ตแลนด์ ทุกครั้งที่ได้เวลานอนก็จะคิดแต่เรื่องเกม แถมยังฝันว่าเล่นเกมกับเพื่อน ๆ ด้วย ดีมากจริง ๆ ครับ เหมือนว่าช่วงนี้จะไม่มีงานอดิเรกอะไรที่เหมาะสมเท่าการเล่นเกมแล้วล่ะครับ

Q: สำหรับดาเนียลแล้วสัตว์เลี้ยงเองก็เป็นความสุขเล็ก ๆ น้อย ๆ ไม่ใช่เหรอ? รับรู้ได้ว่าการมีอยู่ของพวกแมวคือความสุขที่แท้จริงในช่วงเวลาแบบไหน?

A: บางครั้งเวลากลับบ้านหลังเสร็จตารางงาน พวกแมวก็จะนั่งอยู่ข้างชั้นวางรองเท้าแล้วร้องเหมียวพลางมองมาที่ผม ผมก็จะคิดว่า “อ่า เขากำลังต้อนรับผมกลับมา” เป็นอะไรที่อิ่มเอมใจมากจริง ๆ ครับ นี่ก็คงเป็นสิ่งที่คนที่เลี้ยงสัตว์ส่วนใหญ่น่าจะรู้สึกเหมือนกัน แต่ความจริงไม่ต้องทำอะไรก็น่ารักอยู่แล้วครับ

Q: คุณพูดคำพูดที่ว่ามามีความสุขกันเถอะอยู่บ่อยครั้ง คังแดเนียลในตอนนี้ ณ เวลานี้มีความสุขไหม?

A: เหมือนจะไม่ครับ (หัวเราะ) แต่ถึงอย่างนั้นก็ต้องมีความสุขสิครับ!

Q: ตอนนี้เวลานี้ก็กำลังตามหาความสุขใช่หรือเปล่า?

A: เพื่อให้ได้รับความสุขก็ต้องทำงาน ก่อนอื่นเพราะคำว่า “มามีความสุขกันเถอะ” ก็ยากพอที่จะทำได้แล้ว ผมคิดว่าคงต้องให้ทุกคนมาร่วมตามหาไปด้วยกันครับ

Q: ความสุขคืออะไรในความคิดของคังแดเนียล?

A: ทางที่ดีที่สุดคือต้องไม่ได้จบที่ ‘การคาดหวังกับวันพรุ่งนี้’ ต่อจากนี้ก็เช่นกัน รวมถึงปีหน้า สองปีข้างหน้าก็ควรใช้ชีวิตอย่างไร้กังวลไม่ใช่เหรอครับ? ที่จริงทุกคนต่างก็ยุ่งวุ่นวายเพราะชีวิต ความคิดแบบนี้แบบนั้นก็มาก เวลาของผมก็ให้เดินไปตามเวลา ลดขอบเขตความคิดต่าง ๆ นานาของตัวเองในตอนนี้ ลดความกังวล สิ่งที่สามารถทุ่มเทสมาธิก็ทุ่มเทกับมันให้มากหน่อย แบบนี้สำหรับผมเหมือนจะเป็นการใช้ชีวิตอย่างมีความสุขน่ะครับ

Q: รู้สึกว่านิสัยของคุณดูจะเป็นคนที่ไม่ปล่อยวางง่าย ๆ

A: ผมว่าผมควรจะขึ้นเขาครับ ที่จริงก็มีความคิดอยากจะกลับชนบทอยู่หลายครั้งนะครับ ฮ่าฮ่า อีกหน่อยอยากจะสร้างหมู่บ้านสักหมู่บ้านแล้วใช้ชีวิตที่เงียบสงบครับ

Q: ก่อนจะไปที่หมู่บ้านกลางเขา ช่วยบอกแผนงานต่อไปกับพวกเราหน่อยว่า จะได้เจอกับคังแดเนียลอีกเมื่อไร?

A: ถึงจะเป็นคำพูดที่แน่นอน แต่ที่ว่าเมื่อไรตอนนี้ยังบอกไม่ได้ครับ คงพูดได้แค่ว่า “เร็ว ๆ นี้” อาจจะเป็นสามวันต่อจากนี้ หรืออาจจะเป็นอีกหนึ่งเดือนให้หลัง แต่มีจุดหนึ่งที่มั่นใจไม่ต้องสงสัยเลยก็คือเวลานั้นไม่ได้ไกลขนาดนั้นครับ จนกว่าจะถึงตอนนั้นหวังว่าทุกคนจะใช้ชีวิตอย่างสุขภาพแข็งแรง ตอนนี้พวกเราทุกคนต้องอยู่ห่างกันหนึ่งเมตร ต่างคนต่างเจอกันแบบ NPC (Non-Player Character ตัวละครในเกมที่ผู้เล่นไม่ได้ควบคุม) จะดีกว่า พวกเรามาเป็นผู้กล้า (ในเกม) ด้วยกันแบบนี้กันเถอะครับ (หัวเราะ)